W pracy słowami: cechy fenotypowe, metoda fenotypowa opisuję drzewa,
drzewostany, populacje, lasy itp. Jedne drzewa pozostają tylko jakimiś drzewami
inne skupiają na sobie więcej uwagi.
Postanowiłam odnaleźć osobę z tą sama przypadłością, z
chorobą Pompego. Dopytywałam lekarza o innych pacjentów, o kontakt. Czułam, że
lekarz mnie zbywa, nagle usłyszałam: „wie pani... każdy ma inny FENOTYP, pani
też” No rzesz… tak przedmiotowo potraktowana jeszcze się nie czułam. Zamurowało
mnie. Czułam jak zapuszczam korzenie, a z głowy wyrastają mi gałęzie. Drzewo.
Nagle stałam się drzewem. Czy jestem drzewem, któremu poświęci się więcej uwagi?
Czy może jakimś tam drzewem? A może znikam wśród innych drzew i jestem tylko
częścią jakiegoś lasu? Wrażenia, emocje. Gdybym była drzewem nastąpiłby już
samozapłon. Pozostałaby tylko kupka popiół.
Przez chwilę roztaczałam wizję nowych przyjaźni z innymi
pompestycznymi pacjentami by w jednej chwili z krainy wyjątkowość spaść na samo
dno lasu gdzie rachityczne, nieprzystosowane drzewka marnieją, kończą swój
żywot zanim zaczęły z niego korzystać. Fenotyp. Kto chce tkwić na dnie lasu,
gdy potrzebuje słońca i przestrzeni? Jak wspiąć się do góry, jak sięgnąć do
najwyższych koron drzew gdy brakuje siły, gdy wciąż jest się na dnie? Deprecha.
Jestem naturą, przyrodą.
Ginę, rozpadam się jak każda materia.
Jakim drzewem chciałabym być?
Myślę, że dębem. Jest silny i długowieczny. Dębowe pędy tańczą gdy rosną. Obracają
się, zakręcają jak loki. Żadne inne nie są tak malownicze.
Ktoś mi mówi, że dąb symbolizuje mężczyznę, a ja odpowiadam, że
to nie ma znaczenia.
Dreprecha minęła. Przemyślałam.
Nie mogę być dębem. To nie jest zgodne z moją naturą. Dab nie przetrwa na dni e
lasu, a ja muszę. Będę jodłą. Ona jako jedyna potrafi trwać na dnie lasu przez
80 lat, by uzyskawszy więcej światła wspiąć się na sam szczyt, wystawić twarz
do słońca ponad koronami innych drzew i wydać kwiat, a w nim nasiona, które
dadzą nowe życie. Nie znam innego drzewa, innego organizmu, który po tak długim
czasie wegetacji, jest w stanie normalnie się rozwijać. Musze być jak jodła.
Nie mam wyjścia.
Komentarze
Prześlij komentarz